آنچه می‌خوانید قسمتی از سخنان مرجع عالیقدر؛ «حضرت آیت الله صافی گلپایگانی. مد‌ظله‌العالی» پیرامون بحث مهدویت است که اکنون در کتابی جمع آوری و با نام «مبانی معرفتی مهدویت» منتشر شده است.

او غایب نیست، ما غایبیم

تمام مشكلات ما ناشی از این است كه از امام زمان ارواحنا له الفداء دور شده‌ایم. نجات یك ملّت به امام زمان ارواحنا له الفداء وابسته است. امام زمان ارواحنا له الفداء انسان كامل است. كافی است كه نظر مباركشان بر جان ما بیفتد تا ما انسان شویم، یعنی مبادی میل ما اصلاح شود زیرا كه وجود ائمه تكوینی است، غیب و شهود ندارد، بودنِ هستی به وجود آن حضرت است و هر كس به اندازه‌ نزدیكی به نظر او بقاء و واقعیت می‌یابد و معنی‌دار می‌شود.

امام زمان ارواحنا له الفداء در زمان غیبت مثل خورشیدی كه نورش پشت ابر است، فیض می‌رساند. علّت عدم بهره‌برداری از فیض آن حضرت خودمان هستیم. امام غایب نیست، ما غایبیم. ماییم كه دنیایی شده‌ایم. اگر یك زندگی دینی را آغاز كنیم، با یك نظر امام زمان ارواحنا له الفداء جوهر ما عوض می‌شود و مسّ وجودمان كیمیا می‌گردد. مزّه آدم شدن را اگر بچشیم، چیز دیگری برای ما مزّه‌دار نخواهد بود.

عمده آن است كه معنی واقعیِ انسان‌بودن را كه به نزدیكی به امام زمان ارواحنا له الفداء است درك كنیم و بدانیم مسلّم هر كس به هر جا رسید از دریچه نظر آن حضرت رسید.

خدایا به حقیقت امام زمان ارواحنا له الفداء ، قلب ما را متوجّه آن حضرت و قلب آن حضرت را از ما راضی بگردان.

ما را موفق به حیاتی بكن كه نتیجه‌اش قرب به آن حضرت باشد.

خدایا! مقام معظم رهبری را در پناه امام زمان ارواحنا له الفداء مۆیّد بدار.

و کلام آخر (نگارنده):

عمریست که از حضور او جا ماندیم                                   در غربت سرد خویش تنها ماندیم

او منتظر است تا که ما بر گردیم                                        ماییم که در غیبت کبری ماندیم ...

امام غائب نه مخفی !!

منظور از غیبت امام زمان ارواحنا له الفداء این نیست كه حضرت جایی مخفی شده باشند، بلكه باید متوجّه بود كه حضرت غایب شده‌اند، نه مخفی. باید در مورد این دو مفهوم تأمل كنیم و مفهوم غایب را بفهمیم. متأسفانه بعضی‌ها مقام غیب امام ارواحنا له الفداء را با مخفی كردن یكی گرفته‌اند و در معرفت نسبت به امام به اشتباهاتی گرفتار شده‌اند. درك این مقام به آسانی میسّر نیست، همان‌طور كه خود ائمه می‌فرمایند: «اَمْرُنا صَعْبٌ مُسْتَصْعَب» ؛ یعنی امر ما بسیار مشكل و رام‌ناشدنی است. و در جایی دیگر می‌فرمایند: «امر ما سرّ در سرّ است» یعنی امر ما سرّی است پنهان در سرّ ؛ پس باید با كمی تلاش آماده درك این مقام شد و بدون تلاشِ فكری و قلبی حقیقت موضوع به‌دست ما نمی‌آید.

مخفی شدن؛ یعنی كسی این‌جا هست و در عرض ما هم هست، امّا مثلاً پشت ‌دیوار پنهان شده است، ولی غایب‌بودن؛ یعنی كسی فوق هستیِ مادّی است، مثل ملائكه كه در غیب هستند و در مقامی بالاتر از عالم مادّه جای دارند. مقام غیب امام زمان ارواحنا له الفداء به جهت واسطة فیض بودن حضرت است و هستی در قبضة مقام غیبی حضرت است و اساساً هر مرحله و مرتبة پایینی در قبضة مرتبه بالاترِ غیبی‌اش قرار دارد. برای روشن شدن واسطة فیض بودن حضرت باید بتوان اثبات كرد كه امام زمان ارواحنا له الفداء از نظر درجة وجودی از تمام ملائكة مقرّب بالاتر است، امّا مخلوق خداست. به قول بزرگان «كُلُّ ما سِوَی الله» است؛ یعنی غیر از خدا هر چه در هستی، كمال محسوب می‌شود، همه‌ در آن مقام جمع است و مراتب وجود در آن حضرت به صورت جامع وجود دارد.

در این مقاله به سه موضوع مهم در مورد امام زمان بطور خیلی خلاصه می پردازیم:

1ـ چه کسى امام زمان (عج) را غسل داده و بر پیکر مطهرش نماز خوانده و او را به خاك مى سپارد؟

یکى از اصول مسلم و قطعى شیعه این است که، امام را امام غسل مى دهد، و براى او نماز مى خواند و به خاک مى سپارد. چنانکه امام رضا (علیه السلام) فرموده است: (امام را جز امام غسل نمى دهد). (اصول کافى، مرحوم کلینى، ج 1، ص 384)

بنابر این قدر مسلم این است که یکى از امامان معصوم (علیهم السلام) باید او را غسل دهد، اما اینکه کدامیک از آن بزرگواران مراسم تغسیل و خاکسپارى را انجام مى دهد از روایات چنین معلوم مى شود که امام حسین (علیه السلام) رجعت نموده و امام شهید را غسل مى دهد.

احمد بن عقبه از پدر خود نقل مى کند که از حضرت صادق (علیه السلام) پرسیدند: آیا رجعت صحیح است؟ فرمود: آرى. گفتند: نخستین کسى که مى آید چه کسى است؟ فرمود: امام حسین (علیه السلام) است که بعد از ظهور قائم مى آید. عرض شد آیا همه مردم با او هستند؟ فرمود: نه، بلکه چنان است که خدا مى فرماید: (یوم ینفخ فى الصور فتأتون افواجا). (روزى که در صور دمیده مى شود وشما فوج فوج وارد محشر مى شوید. (سوره نبá آیه 18)

و همان حضرت فرمود: (امام حسین (علیه السلام) با یارانش که با وى کشته شدند در حالى که هفتاد پیغمبرى که با حضرت موسى بن عمران برانگیخته شدند با اوست، بازگشت مى کنند. حضرت قائم، انگشترى خود را به امام حسین (علیه السلام) مى دهد، و چون قائم (علیه السلام) رحلت مى کند، امام حسین (علیه السلام) آن حضرت را غسل داده، کفن مى کند و حنوط کرده، در قبر مى گذارد). (مهدى موعود، ترجمه ونگارش على دوانى، ص 1220)

(مهدى موعود، ترجمه ونگارش على دوانى، ص 1220)

2ـ مقر حکومتى امام زمان در کجاست؟

یکى از امور قطعى در عصر ظهور امام زمان (عجل الله فرجه)، این است که مقر و مرکز سلطنت آن حضرت، در شهر کوفه است.

شواهد روایى راجع به این مسئله بسیار است که جاى هیچ شک وتردیدى را باقى نمى گذارد.

مفضل از امام صادق (علیه السلام) پرسید: خانه مهدى (عجل الله فرجه) در کجا خواهد بود و مۆمنین در کجا جمع مى شوند؟

حضرت فرمود: (مقر حکومت او، شهر کوفه است، و محل حکومتش مسجد جامع کوفه، و بیت المال و محل تقسیم غنایم در مسجد سهله واقع در زمین هاى صاف و مسطح و روشن نجف وکوفه است). (مهدى موعود، ترجمه ونگارش على دوانى، ص 1158)

و نیز امیر المۆمنین (علیه السلام) در یک پیش بینى و خبر غیبى، چنین مى فرماید: (گویى هم اکنون به شیعیانمان در مسجد کوفه مى نگرم که خیمه ها زده اند و قرآن را بدان گونه که نازل شده به مردم مى آموزدند، بدانید که قائم ما چون قیام کند آن مسجد را بازسازى خواهد کرد و قبله آن را استوار خواهد ساخت). (غیبت نعمانى، باب 21، ص 451)

3ـ آزار دهندگان امام زمان (علیه السلام) چه کسانی هستند؟

قال مولانا الامام المهدی-عجل الله تعالی فرجه الشریف: (قَدْ آذانا جُهَلاءُ الشّیعَهِ وَحُمَقاۆُهُمْ، وَمَنْ دینُهُ جِناحُ الْبَعُوضَهِ أَرْجَحُ مِنْهُ) (احتجاج، ج2، ص289 ; بحارالأنوار، ج25، ص267، ح9 )

نادانان و كم خردان شیعه و كسانى كه پر و بال پشه از دین دارى آنان برتر و محكم تر است، ما را آزار مى دهند.

این عبارت، بخشى از توقیعى است كه حضرت (علیه السلام) در جواب نامه ى محمّد بن علىّ بن هلال كرخى فرستاده است. این توقیع، در ردّ طایفه اى از غالیان است كه به شركت ائمه (علیهم السلام) با خداوند در علم و قدرت او معتقدند!

یكى از وظایف شیعه این است كه امامان را همان طور كه هستند، بشناسد، نه آنان را در سطح افراد عادى پایین آورد و نه در قدرت و ... شریك خداوند یكتا قرار دهد.

در روایات فراوانى، مقام امامان و وظیفه شان به خوبى بیان شده و لازم است با مراجعه به آن ها، تفكّر خویش را درباره ى امامان اصلاح كنیم.

اعمال و رفتار و اعتقاد غالیان، سبب شد كه مخالفان، شیعه را تكفیر كنند و گروهى از آنان نیز به نجاست و واجب القتل بودن شیعه فتوا دهند.

امیرالمۆمنین (علیه السلام) در نهج البلاغه در كلامى مى فرماید:

دو كس در مورد من هلاك مى گردد: یكى آن كس كه در دوستى با من به راه افراط مى رود، دیگرى آن كه در دشمنى با من، سخت به تفریط مى افتد. (نهج البلاغه، حكمت 469 ; بحارالأنوار، ج39، ص295، ح96 )

بسم الله الرحمن الرحیم

 " اللهم کن لولیک الحجـة بن الحسـن صلواتک علیه و علی آبائـه فی هذه السـاعه و فـی کل  ساعة ولیاً و حافظاً وقائداً وناصراً و دلیلاً و عینا حتی تسکنه ارضک طوعا  و تمتعه

فیها طویلا " 

محمد بن حسن عسکری (عج) آخرین امام از امامان دوازده گانه شیعیان است. در ١۵ شعبان سال ٢۵۵ هـ.ق در سامرا به دنیا آمد و تنها فرزند امام حسن عسکری (ع)، یازدهمین امام شعیان ما است. مادر آن حضرت نرجس (نرگس)است که گفته اند از نوادگان قیصر روم بوده است.«مهدی» حُجَت، قائم منتظر، خلف  صالح، بقیه الله، صاحب زمان، ولی عصر و امام عصر از لقبهای آن حضرت است.